Jacqueline Leferink

Eigenlijk hebben we onszelf met onze groene doelstellingen ingehaald sinds we in een nieuw gebouw zitten. Toen we in onze oude school het thema ‘energie’ behandelden, gingen de kinderen aan de slag met een CO2-meter en hielden ze in de gaten of de lichten niet onnodig brandden. Nu hebben we alweer drie jaar een gebouw waar de kranen automatisch uit gaan, werken we met lichtsensoren en is de verwarming centraal gestuurd. En dankzij een actieve groep ouders hebben we inmiddels zonnepanelen op het dak.

Op KinderCampus – behalve een basisschool ook een buitenschoolse opvang en een peuterspeelzaal - werken we ieder jaar met een ander thema. Zo behandelden we vorig jaar ‘afval scheiden’. We hielden papier al apart en batterijen werden ook ingezameld. Met de kinderen zijn we gaan kijken naar wat er nog meer gescheiden kon worden. En hoe we dat dan konden aanpakken. Inmiddels sorteren we plastic, metaal en drinkverpakkingen (PMD) en organisch afval (GFT). Ook kunnen ouders en kinderen hun oude apparaten bij ons inleveren in het kader van het WeCycle-programma.

We vinden het heel belangrijk dat kinderen eigenaarschap hebben over wat ze willen leren, autonomie ontwikkelen. Dat past helemaal bij onze beginselen van E.G.O.: Ervarings Gericht Onderwijs. Laat ze maar zelf ontdekken, binnen een veilige omgeving. Daarom noemen mijn collega’s en ik onszelf ook geen leerkrachten, maar coaches.

Hoe dat eigenaarschap eruitziet? Een aantal kinderen heeft zitten uitrekenen hoeveel het scheelt in afval én geld als je een drinkbeker meeneemt in plaats van een drinkpakje. Ze hebben becijferd dat je na zeven weken al een drinkbeker hebt terugverdiend! Op die manier trainen ze hun vaardigheden met middelen uit hun eigen omgeving.

Als je een duurzame verandering wilt aanjagen, adviseer ik om klein te beginnen. Maak het concreet voor de mensen die je aan boord wilt krijgen. Neem het voorbeeld van afval: kieper de vuilnisbak om op het schoolpen en laat de leerlingen vertellen wat allemaal gescheiden kan worden, wat bij elkaar hoort. En dan moet je niet zeggen: zo, we kopen nu drie bakken en dat is het. Nee, laat ze zelf iets bedenken. Dan betrek je ze en maak je ze medeverantwoordelijk voor de oplossing.